نشست ادبی با غلامعباس ساعی در مشهد

سوم بهمن ماه 1396 ، کافه کتاب سلام مشهد، میزبان نشست ادبی با غلامعباس ساعی ، شاعر نامدار خراسانی بود.
در این نشست که با حضور جمعی صمیمی از دوستداران شعر و ادب و شاعران و نویسندگان جوان ، برگزار شد، غلامعباس ساعی به عنوان شاعر کهنه کار و معلم پیشکسوت ادبیات به سوالات جوانان پاسخ داد.
وی در پاسخ به تاثیرات فضای مجازی بر شعر معاصر ، اذعان داشت که شعر کنونی شاعران یا شاعرنمایان جوان و کم تجربه به علت بازخوردهای عامیانه ای که در فضای مجازی به خود میگیرد، دستخوش تحولات منفی شده است.
از آن جمله می توان به ورود تشویقها و لایکهای افرادی که در زمینه شعر، تبحر و تخصصی ندارند اشاره نمود.

این امر منجر به گمراه شدن شاعر در تشخیص نقد صحیح اشعارش می گردد.
همچنین او فضای مجازی کنونی را به عرصه رقابتهای نافرجام وبلاگها یا کانالها و سایر بسترهای شبکه های اجتماعی دانست.

وی گفت که در چنین فضایی نظرات و تشویقها بیشتر به بده و بستان بین گروههای دوستانه تبدیل شده است.

گروه سشات در راستای هدف اعتلای آگاهی ، تازه های نشستهای ادبی و فرهنگی و … را تقدیم شما می نماید.

در نشست ادبی با غلامعباس ساعی چه گذشت؟

در نشست ادبی با غلامعباس ساعی تفاوت جایگاه غزل در شعر کنونی و شعر پیش از انقلاب عنوان شد.
وی در این باره گفت که اگرچه شعر دهه چهل، شعری فاخر با شعرایی دانا همچون سهراب سپهری ، فروغ فرخزاد ، احمد شاملو ، نادر نادرپور و … بود

اما در شعر کنونی در حیطه غزلسرایی، شاهد اتفاقات ارزشمندی همچون فاضل نظری ، حسین منزوی ، محمدعلی بهمنی ، علیرضا بدیع و … هستیم.
و این جای بسی خوشحالی است.
ساعی ضمن تعریف ساختار غزل به تفاوت غزل مدرن و پست مدرن پرداخت. وی با نگاهی انتقادی به غزل پست مدرن ، این سبک از غزل را سبکی نابالغ و نوظهور در عرصه ایرانی دانست.
به نظر ساعی شعر پست مدرن با مفاهیم کنونی آن هنوز در ایران جایگاهی ندارد و صرفا برداشت آزادی از انقلاب پست مدرن در اروپا است بدون آن که ایران کنونی زمینه ای برای چنین شعری داشته باشد.
ساعی معتقد است ما در ایران هنوز مدرن را بطور کامل تجربه نکرده ایم.

بنابراین برای گام برداشتن به سمت پست مدرن نیز هنوز آمادگی نداریم. زیرا تجربه ای از پست مدرن نداریم.
در حالی که اروپا پست مدرن را تجربه کرده و سپس در همان بستر عاطفی اشعاری نیز شکل گرفته است.
ساعی در تاکید بر باور خویش، به این بیت از عباس خیرآبادی اشاره نمود:
آتـــــش بگیر تا که ببینی چه می کشم
احساس سوختن یه تماشا نمی شود
او معتقد است شاعران پست مدرن کنونی آتش را دیده اند اما آتشی در خود حس نکرده اند و لذا این شعر با رویکرد کنونی به جایگاهی عمیق و ماندنی در دل مخاطب دست نخواهد یافت.

در ادامه شما عزیزان را به دیدن بخشی از فیلم گزارش اختصاصی نشست ادبی غلامعباس ساعی در کانال آپارات گروه سِشات دعوت می نماییم.